miércoles, 30 de enero de 2013

Café Café Café Café

Simplemente escribo porque estoy muy nerviosa, y tengo que mover algo (aunque sean los dedos - ya me habéis hecho bromitas con esto, así que absténganse, gracias). He ido al café donde estoy de profe de español voluntaria los miércoles y se me ha ocurrido la brillante idea de pedir uno de los botes de café de los que yo tengo derecho a un descuento de la mitad de precio por ser la profe gratis... y me he pimplao a saber cuánto café del bote a palo seco, que en este país el café va sin leche y sin azúcar ni nada. De todos modos, se supone que el café aquí no es ni una séptima parte de lo que es en España, pero se me ha subido a la cabeza, o al corazón o a algún sitio, pero me ha afectado como tres en España. Dios, hoy no duermo...

Además, que la chica no me lo ha cobrado porque como no sabía qué chanchullo tenía yo organizado con el que lleva el café... me ha dicho que gratis. Fantástico, jajajajaja.


jueves, 24 de enero de 2013

Daneses - Ingleses

Cuando vivía en Reino Unido trabajaba 56 horas a la semana de media y tenía 5 horas de clase de inglés a la semana. No conocía a ningún inglés. Mentira. Conocía a mis profesores de la escuela. Conocía a mis jefas de la limpieza y a un par de trabajadoras inglesas y ya vale. La mayoría eran rusas, y en el restaurante los ingleses brillaban por su ausencia: todos portugueses. En la cocina el cocinero debía ser el único inglés, y era demasiado yayo para mí. Así que no, no conocí ni a un solo inglés.

No cuento la experiencia de Londres porque fue aún más triste si cabe que esta en lo que se refiere a conocer autóctonos.

En Dinamarca, he conocido a más ingleses (americanos, australianos, neozelandeses, etc.) que en todo el tiempo que viví en Reino Unido, y hasta he quedado más de una vez con muchos de ellos. Pero he visto que, a penas hasta pasados los 4 meses viviendo aquí, daneses conocía más o menos los mismos que ingleses en Inglaterra.

Ahora, conozco a muchos, pero apenas hablo con ellos. Y ya no hablo de amigos o amigas. Cero. ¿Por qué es tan difícil conocer a la gente del país estando en su propio país? ¿Por qué es más fácil conocer ingleses en Dinamarca que en Inglaterra? ¿Es tan difícil conocer españoles en España también? La verdad es que en España aún he conocido menos ingleses -y daneses ni siquiera sabía lo que era- que aquí. Por tanto, supondré que es igual de difícil que ellos nos conozcan a nosotros en nuestro propio país.

Conclusión: somos todos unos cerrados. No solo vosotros, no solo ellos, sino todos nosotros!!!


martes, 22 de enero de 2013

LOS TIEMPOS CAMBIAN

Not a long time ago, I wanted to be older. I wanted to be able to do all the things I could not do then. I needed time (stupid university), I needed money (stupid low class bloodline), I needed freedom (this was my fault). I thought that being older everything will be solved: I would get a job, I would earn the money and I could do anything.

If I had kept in that way, I would be studying the same right now, not having time, not having money, not being free to do what I want. Actually, I predicted everything would be perfect when I am 30 or 32. Then I would get a family???

Thank you, crisis, you let me go from my destiny, which I chose myself and let me do what I wanted. I have time (?), I have money (?), and I have freedom (?) now. "No es más rico el que más tiene, sino el que menos necesita". I am doing things I never dreamt about. Who knows, what I will do tomorrow...

I will take the opportunity... LOS TIEMPOS CAMBIAN...


lunes, 21 de enero de 2013

Sangrado de ojos y rotura de garganta


BLONDINENS HEMMELIGHED

Bogen handler om en pige. Hun hedder Ina. Ina har en kæreste, som har en plan. Han vil stjæle Inas taske, og de vil få penge fra Inas forsikring. Bagefter er Ina på en café og venter på gaden. Men når Inas kæreste skal stjæle hendes taske, der er en anden dreng. Han sætter sig foran Ina. Så kommer Inas kæreste, og stjæler Inas taske. Men drengen løber efter Inas kæreste. Der er desværre en ulykke, og en bil rammer drengen. Til slut, Ina ønsker ikke at være hans kæreste, og hun besøger drengen, som løb efter sin ex-kæreste.


ULYKKEN

Bogen handler om en mand som har en ulykken. Det er fredag eftermiddag, og han skal hente sin søn i børnehaven klokken 16.30. Det er 16.25, og sin chefen giver ham mere arbejde, men han skal hente sin søn. Så kører han for hurtigt, og han kører ind i en lastbil. Bagefter hans kone henter hans søn og de besøger ham på hospitalet. De vente fordi de vil opererer ham. Til slut, han er bedre, og sin chefen er mere rart. Nu er han færdig klokken 16 hver dag, og han kan hente sin søn i børnehaven. 


VIKINGER

Bogen handler om vikinger. Vi hører første gang om vikinger i år 793, når de stjal guld fra en kirk i Skotland. Vikingerne kom fra Norge, Sverige og Danmark i årene 800-1050. Deres skibe var den vigtigste, fordi de var de hurtigste skibe i verde på den tid. De rejste langt, og de  tog til England, og Frankrig, Spanien... Vikingernes havde mange guder. Den øverste gud hed Odin, som er Thors far. Når Danmark var blevet ét land med én konge, vikingetiden sluttede. I dag, interesserer mange sig for de gamle guder, og for vikingerne.

domingo, 20 de enero de 2013

Lost in translation

There are some sentences in Spanish that I would like to translate into Danish. I could do it into English and the same amount of people would understand it (actually, more, because it is not that weird language, but they are not the addressees). I have been thinking yesterday and today about it. I have been listening to music and reading some poems and I felt inspired. I wanted to write other of my non-sense poems and I wanted to do it in Danish again. The reason is because it is really funny. 

I have the words in Danish but I do not know the grammar, and I have the grammar in English but the words do not get the meaning I want them to obtain. And it would be meaningless in Spanish.  So, I can't do it. Frustrating. It is. It is almost more frustrating than my ineptitude to meet new people and keep in touch. 



miércoles, 16 de enero de 2013

Cosas curiosas :D

- Las italianas no van en bicicleta porque sus piernas ganan músculo y se les hacen demasiado grande. Joder, es un problema cuando tus pantalones valen 200 euros, no?

- No tengo frío a temperaturas inmesurables cuando hay daneses que dicen que se están congelando. Es lo que tiene hacer tanto ejercicio, qué pro que soy :D

- Mi luz magnética de delante va cuando le sale de los cojones. Y cuando le sale de los cojones deja de ir. Sin más. Yo pensaba que lo mecánico no tenía misterio. Me equivocaba. Pero hace mucho frío como para descubrirlo.

- Puedo comerme un bocadillo de bacon con champiñones. Un bocadillo de fuet después. Y seguir teniendo hambre!!!

- Increíble. Hay daneses que hablan.

- Adoro al niño. Ayer vino con el peinadito que se coloca en el top #1 de peinados daneses extravagantes. Es tan cuco... : )

Algo así, lo de la rayita finita es rapado al 1:




lunes, 14 de enero de 2013

Aventura del 14 de enero de 2013

Hoy en la escuela de danés todo el mundo se ha puesto a hablar de todo el deporte que hacían, y yo solo puedo decir "jeg cykler altid, slut". Así que se me ha ocurrido la brillante idea de irme hasta Copenhague corriendo (lo que pudiera, y lo que no, andando). En principio, únicamente debían ser 9 km y 1/2, y según google.maps me costaría llegar 1 hora y 55 minutos. 

Pues nada, me iría corriendo y cuando me cansara andaría, si no siempre quedaría coger un autobús. Así que me he ido felizmente corriendo. ¡He aguantado 2 km sin parar! No está nada mal. Además no me cansaba mucho, pero he de reconocer que es un rollo. Y lo mismo he hecho 2 veces más: aproximadamente 2km más corriendo y 2km más. En total unos 6 km corriendo y 3 y medio andando entre medio. 

Ha habido un momento que he pasado bastante frío, no sé si habrá bajado la temperatura más en ese momento o es que nevaba más fuerte. (SÍ, ME HE IDO A CORRER CON LA VENTISCA, COMO LOS ROSITAS LOCOS) Me he metido a un Netto y me he comprao unas barras de pan, que he decidido que me merecía un bocadillo de bacon a la vuelta, claro que sí. 

Y nada, en total 1 hora y 30 minutos. Me he ahorrado casi media hora de lo que decía google.maps con mis carreritas. Yupi!!! Pero la cosa no acaba aquí, afortunadamente. Sino que cuando estaba llegando a la casa de mi estudiante veo que me llama. Y mi movil muere. Muere. No hay manera de resucitarlo ni saber que pasa. Llego a su casa. No contesta nadie. Fantástico. Me he chupao 9km y medio para nada. Qué hago. Suerte que tengo el teléfono español. Va. Voy a llamar a alguien para que consiga su teléfono metiéndose a mi correo. Funciona. WOW. Lo llamo. Está en el trabajo. Me cago en cristo. Me voy pa su trabajo a dar la clase. Chúpate 2km más, pero esta vez con calma. A tomar por saco. Suerte que no me he perdido. Y luego 3 km y 1/2 más (andando sin prisa tb, que ya está bien) a recoger la bici verde encontrada de fiesta. 

Vuelta a casa en bici. ¡BIEN! 9KM más pa la sacaaaaaaa. 




Eso sí, esta aventura me ha hecho decidirme. A partir de ahora voy a ir todos los días a mi sprogcenter corriendo. Es solo 1 km y 1/2 así que debería llegar bien. Menos de 15 minutos corriendo. ¡Y otros 15 de vuelta! Ahora a ver quién hace más ejercicio para estar sano. PSSSSSSSSSSSSSSSSSSSS

domingo, 13 de enero de 2013

Paella i Danmark

I have done the best PAELLA in the world. Actually, I was just thinking of making white rice with peas but it has ended up being a masterpiece. 

I thought, it will be nice to fry some onion, and I fried it. Then I remembered that I had some fresh mushrooms and it is always nice to eat mushrooms (I LOVE THEM), so I fried them with the onion. I was thinking if I could add anything else to this food mix and I thought of some red pepper I had in a can. It is not really red pepper in a can as in Spain, but I thought it would be worth it to try it. And I did it. Just seeing how many ingredientes I had, I just thought: Why not frying? Why not trying to do a paella? Ok, ok. I had to think it twice because I had never done one on my own and I could ruin it. But come on! It is the perfect time to do it! And I will eat it if it is bad and nobody would complain. 

You there we were, in 5 seconds I made the decision. I just gave up boiling water and I took the rice, ready to do the best or the worst. I threw it. Hoy much? I do not know. I would have used less in a normal occasion, but today was PAELLA-party-on my own. So I put as much as I thought the colours were well distributed with the other ingredientes. I was forgetting the peas! Omg, I just threw them, too. Perefect proportion, and I would eat it all. Then I just had to fry the secret ingredient: CHORIZO. 

Yes, the first time I ate chorizo in a paella in Belgium in a Galician restaurant, I thought it was a wreck, a waste, a GUIRI-thing. Those things that we just do to get some tourist so that they feel happy and meet their expectations. But actually in Spain people will think you are completely crazy or blonde-white haired and blue-eyed and big and pink-skinned. I am a bit of the first one, so I just needed a bit of the second to go and do it. 

That is, I fried my beloved CHORIZO and its paprika pepper spread all over the other ingredients. I did not need saffron dye or anything to get the correct colour. It was just awesome. And the smell... But how much water should I use? I had no idea. I remembered people saying "por 1 de ARROZ = 2 de AGUA". But I did not know how much rice I had used. So I just poured enough water to cover all. And I went happily to wait until it was done. 

15 minutes after, I heared a strange noise, like the fire was too high, and it was. Actually there was not more water in the pan and the rice was not still how it should be. So, yeah, I do not know if you can do it or not, but this is my house and I do what I want, so I poured 2 more glasses of water. Fantastisk. Even that water-chorizo liquid was so tasty! (yes, I drank some spoonfuls) I could not wait to eat it (and I want more now!!!). Simply, it was perfect. It was so perfect that I did not think of taking a picture, because I was just thinking of eating it. 

But I have made a picture with it to share. It is paint, yes, and it is not as good as the one I ate. But, honestly, taking a picture would not allow you to appreciate it, or taste it or even smell it, so I think it will be OK. Next time I have to do it to share, as my cream and nuts chicken, my tortillas and all those crazy things I cook from time to time:




A picture from another paella, but quite similar. Even my mother said it was not paella... so many jealous people ¬¬


The picture is quite accurate, right? haha


sábado, 12 de enero de 2013

-1 / +1

Caso Zaragoza: a las 7 de la mañana a -1ºC de noche se va bien hasta la universidad.
De vuelta, a las 2 de la tarde a +1ºC con el solecico da una rasca que lo flipas.

Caso Dinamarca: a la 1.30 de la tarde a +2/+3ºC de día te quedas tieso, especialmente los dedos de los pies.
De vuelta, a las 8 de la noche a -3/-9ºC de noche cerrada vuelves que ni te enteras a casa como si el frío no fuera contigo

Conclusión: cuando la temperatura está bajo cero, hace menos frío que cuando estamos a unos pocos grados por encima.

Información: parece ser que cuando la temperatura es inferior a cero, la humedad del ambiente se congela, y no te cala ni te da la misma sensación de frío que cuando estamos en positivo, que entonces la humedad hace bien de la suyas.

Lo mismo ocurre con la nieve, cuando nieva es una gozada ir por la calle porque la nieve no te moja, es mil veces mejor estar a bajo cero que sobre cero una vez que bajas los 5ºC. Lección del año aprendida.



viernes, 11 de enero de 2013

Danés out

Para no perderme clases de danés en Dinamarca, había intentado asegurarme de que me iba en las fechas correctas a España. Había visto que acababan el 19 de diciembre y no comenzaban hasta el 9 de enero. Muy bien.

Por tanto, me cogí los aviones para esos días. Sin embargo, unos días después descubrí que esas fechas eran únicamente para los grupos de la noche, y no el mío. Así que a asegurarme de que todo estaba en orden. Mandé mails, fui a la oficina, hablé con los profesores y di mucho mal a mis compañeros de clase. Todo parece que fue bien. No obstante, precisamente el día que la profesora pasó una listita mágica para apuntarse para el siguiente año, yo no estaba en clase. Falto un solo día en tres meses, y es justo ese, sí. Pero bueno, se supone que se solucionó hablando en recepción.

O eso pensaba yo. Porque cuando debería haber recibido una carta para confirmarme los nuevos días que tendría clase, me doy cuenta al llegar aquí a 9 de enero de que no la he recibido. Bueno, será otro de esos problemas, como cuando debería haberla recibido en septiembre y nanay. A personarse en la oficina, a dar la chapa a todo el mundo. Y me dicen que yo no salía como apuntada para continuar este año con el cursito. ¡Qué bien! Tanto mail y tanto dar la chapa para nada. Genial Dinamarca, apúntate 20 puntos. A mi contra.

Insistiendo un poquito, la chica simplemente me dijo que iba a contactar con su jefa a ver si podía continuar con mi curso normal, pero que ya habían comenzado hacía una semana. Pero que no me preocupara, que me meterían en otro grupo.

¿Otro grupo? El otro grupo se lo pueden meter por el agujero del culo. Yo quiero mi grupo. Yo quiero hacer mi examen el 9 de febrero y estar en el módulo 3. Yo no quiero otro grupo. ¡Que me metan en mi grupo!

Así que nada, otra vez el lunes que viene iré personalmente. El teléfono es para los débiles. Y les diré que me metan ya en mi clase, que empieza ya a las 9 de la mañana. Que he estudiado mucho y no quiero estar medio mes esperando a otro grupo que tendrá el examen en abril o me importa una mierda cuando.

Quiero mi grupo. No he estado estudiando tanto para nada. Que suspendan a su puta madre.


miércoles, 9 de enero de 2013

L'aeroport y Maersk

Estoy viva en Dinamarca.

Desde el día 8 de enero de 2013 a las 7.20 de la mañana no me he tumbao en una cama. He dormido en un bus 3 horas y en un avión otras 2. Hasta dentro de breves instantes.

Todos los medios de transporte han llegado puntuales y más pronto de lo esperado. Qué bien se portan los medios de transporte últimamente, al menos para mí. Gracias al coche de mi padre, al bus Zaragoza-Barcelona, al rodalies de Barcelona (R2), al busecillo de l'aeroport (T2->T1), al avión Barcelona-Copenhague de Vueling, al metro de Copenhague (M2), también a los buses de Copenhagen (1A y 15) y a mi amadísimo S-Tog (E -que se salta un montón de paradas entre Hellerup y Lyngby).

Dar clases de español sin dormir no está mal por un día. Sobre todo cuando te dicen que te van a pagar más. ¡Qué bien, este mes podré comer! Y a la vez he estado en una empresa de verdad como las de las películas americanas, jajaja. Qué bonita y enorme, y cuántas cosas gratis que irán a la basura, qué pena que yo no quiera trabajar en el sector privado...

Y por cierto, ya he viajado dos veces en vueling, y la recomiendo a easyjet y ryanair sin duda, no sé al final cómo de económica sale cada una en comparación, pero desde luego el trato (mira que a mí me da igual como me traten porque ni les presto atención, pero...) y la calidad del servicio y personal lo merecen. ¿Será por ser españoles? Vamos a pensar que no es por eso.





lunes, 7 de enero de 2013

He

I make mistakes
I learn
I understand
I realise

and I make the same mistakes

until one day
I say, stop! -actually, I do not say it-
nor I think of it either
and I flee

because I did not feel appreciated.

___


I do not want to feel appreciated.
I want to break free

When I run
I am caught

There I am frightened
It hurts

But I have to break free
I must live
And that is the important thing.
I will be eventually blithe.




viernes, 4 de enero de 2013

Antivacaciones

Tener vacaciones es lo menos recomendable para poder relajarse tranquilamente y para no hacer nada. Sobre todo cuando no dejas de pensar que deberías trabajar más, deberías estudiar más y deberías moverte más en general; conocer más gente, hacer nuevos amigos, tener más aventuras a través de la foresta y lagos de un país escandinavo

Desde que volví a España no he hecho otra cosa que buscar más trabajo, estudiar más y más danés, inglés, hasta las clases de español, y sin olvidar el catalán. Sigo haciendo nuevos CVs, echando más y más solicitudes y tratando de buscar nuevos alumnos para ganar cuatro perras más y pagarme la comida. Aunque en realidad esto da un poco igual, porque ya sé que cuando yo vivo sola, no como por no gastar dinero. 

Y aun así, veo cómo pasan los días que estoy en España, y nada va a mejor. Me agobio mucho: quiero trabajar pero no quiero trabajar. Quiero buscar trabajo pero no quiero encontrar más trabajo. Y aún no he hecho el currículum para sales manager, me parece TAN ridículo...

Así es cómo echo de menos Dinamarca: porque mi vida ahí es más tranquila que la de aquí, todo el día pensando en lo que podría estar haciendo y no hago. 




En fin, cuando me muera, quiero que me entierren con mi cuenta bancaria y todo mi dinero. Espero ser, como poco, la más rica del cementerio.